ممکن است مادران باردار در مورد رابطه جنسی و مسائل مربوط به آن در دوران بارداری سوالات زیادی داشته باشند و با تغییرات عمدهای در زندگی زناشویی خود مواجه شوند. یک فرد باردار باید از تغییرات زندگی زناشویی خود در طول بارداری آگاه باشد.
برقراری رابطۀ احساسی قبل از نزدیکی جنسی شما با همسرتان به جنین آسیبی نمیرساند. کیسۀ آب و ماهیچههای قدرتمند رحم از کودک محفاظت میکنند و هنگام رابطۀ جنسی نیز ترشحات مخاطی غلیظی که دهانۀ رحم شما را مسدود کرده است مانع از انتقال عفونت میشود. در زمان نزدیکی جنسی، آلت تناسلی مرد از واژن فراتر نمیرود و امکان ورود آن به رحم وجود ندارد، بنابراین نگران آسیب رسیدن به جنین نباشید.
اگر بارداری معمولی و کمخطری داشته باشید، رابطۀ جنسی، تحریک جنسی یا ارگاسم نمیتواند موجب زایمان زودرس یا سقط جنین شود. اگرچه ممکن است ارگاسم، تحریک نوک پستانها و پروستاگلاندین موجود در مایع منی باعث ایجاد انقباضات ملایمی در رحم شما شود، اما این انقباضات عموماً موقتی و بیخطر است. اگر پزشک شما، نزدیکی و رابطۀ جنسی را برای شما ممنوع یا محدود نکرده است، جای هیچ نگرانی نیست و شما میتوانید در دوران بارداری نیز رابطۀ جنسی داشته باشید.
اگرچه رابطۀ جنسی در صورت منع نشدن توسط پزشک، خطری برای مادر و جنین ندارد، اما لازم است که پدر و مادر مسائل بهداشتی را برای جلوگیری از هر نوع مشکلی رعایت کنند. اگر شما یا همسرتان به هر دلیلی در معرض خطر بیماریهای آمیزشی قرار دارید، باید از نزدیکی جنسی در دوران بارداری خودداری کنید یا حداقل در زمان نزدیکی از کاندوم لاتکس استفاده کنید.
همچنین اگر همسرتان یا شما مبتلا به تبخال تناسلی فعال یا در آستانۀ ابتلا به آن هستید، بهتر است از رابطۀ جنسی پرهیز کنید، این موضوع به خصوص در ماههای آخر بارداری از اهمیت ویژهای برخوردار است. حتی اگر همسر شما دچار تبخال دهانی است، حتی اگر علائم تبخال بروز نکرده، بهتر است از رابطۀ جنسی دهانی در تمام دوران بارداری خودداری کنید. همچنین در صورت وجود مشکلاتی مانند پایین بودن جفت یا ابتلا به بواسیر یا هموروئید، از رابطۀ جنسی مقعدی نیز پرهیز کنید. رعایت موارد فوق در کنار رعایت موارد بهداشتی توسط شما و همسرتان میتواند بیخطر بودن رابطۀ جنسی در طول بارداری را برای شما و جنین تضمین کند.