یائسگی مرحله ای از زندگی زنان است که قاعدگی قطع می شود. در واقع ، زمانی را که تخمدان ها ساخت استروژن را متوقف می کنند گویند. استروژن هورمونی است که چرخه تولید مثل را کنترل می کند.
زمانی می توان گفت یائسگی اتفاق افتاده است که خانم بیش از ۱۲ ماه قاعدگی نداشته باشد. همچنین باید علائم یائسگی را نیز داشته باشد.
دوره یائسگی اکثر بانوان، در بازده زمانی ۴۵ الی ۵۵ سالگی شروع می شود. زمانی که دوره های تخمک گذاری قبل از ۴۵ سالگی متوقف گردد، بانوان دچار یائسگی زود رس می شوند.
در هنگام رخ دادن یائسگی زود رس بانوان باید هر چه سریع تر به متخصص زنان و زایمان جهت درمان مراجعه کنند. در اصل یائسگی که بین ۴۰ تا ۴۵ سالگی رخ می دهد را یائسگی زود رس می نامند. تحقیقات نشانه داده است که معمولا حدود ۵% از خانم ها به طور طبیعی دچار یائسگی زود رس می شوند. علت های یائسگی زودرس در بانوان بسیار متفاوت است.
۱. برخی جراحی ها هیسترکتومی یا برداشت رحم
۲. شیمی درمانی یا پرتو درمانی
۳. عدم کفایت اولیه تخمدان
۴. شیوه زندگی (تنش و بحران های شدید عاطفی در زندگی )
۵. کم وزنی طولانی (زنانی که به شدت در حال رژیم های سخت و طولانی مدت هستند)
۶. چاقی مفرط (باعث اختلال در ترشح هورمون ها ،احتمال نارسایی تخمدان می شود )
۷. بیماری های خود ایمنی( اختلالات تیرویید، آرتریت روماتیسمی، نارسایی غده های فوق کلیه، لوبوس)
۸. سیگار کشیدن
۹. مواجه با آلاینده ها (اجزای تشکیل دهنده پلاستیک، شوینده ها، انواع رنگ ها و عطرهاست)
یائسگی زودرس و یائسگی پیشرس علل مشابهی دارند. تنها تفاوت، سن وقوع آنها است. یائسگی که پیش از ۴۵ سالگی اتفاق میافتد، یائسگی زودرس نامیده میشود. یائسگی که پیش از سن ۴۰ سالگی رخ میدهد، یائسگی پیشرس نام دارد. ورود زودتر از موعد به پساقاعدگی، باروری خانمها را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. بنابراین خانمهایی که قصد بارداری دارند، اما به یائسگی زودرس یا پیشرس مبتلا شدهاند، باید با پزشک مشورت داشته باشند. پزشک با انجام معاینات لازم مشخص میکند که آیا این افراد میتوانند برای بارداری اقدام کنند یا خیر.