پارگی رحم

میلیون ها زن در سراسر جهان، بارداری خود را به پایان رسانده و نوزادی سالم به دنیا می آورند. اما چندین عارضه در طول زایمان ممکن است خطراتی را برای مادر و جنین به وجود آورند.

پارگی رحم از جمله عوارض نادر، اما جدی هنگام زایمان است که می تواند در هنگام زایمان طبیعی ایجاد شود. در زمان زایمان طبیعی ممکن است پارگی رحم مادر رخ دهد که در این صورت، جنین وارد شکم مادر می شود. پاره شدن رحم می تواند باعث خونریزی شدید مادر و مرگ جنین شود. پارگی رحم در کمتر از ۱ درصد زنان باردار ایجاد می شود و تقریبا همیشه در زنانی که از قبل در اثر سزارین یا سایر جراحی های رحم، دارای اسکار یا زخم رحم بوده اند، ایجاد می شود. اعمال جراحی از قبیل سزارین ، خطر پارگی رحم را افزایش می دهند . همچنین زایمان طبیعی پس از زایمان سزارین نیز خطر پاره شدن رحم را بیشتر می کند، بنابراین در این موارد، زایمان طبیعی با دقت بیشتری انجام می گیرد.

علائم پارگی رحم

علائم پارگی رحم منحصر به این بیماری نیست . تشخیص سریع و دقیق پارگی رحم ضروری است ، زیرا “فقط ۱۰-۳۷ دقیقه قبل از اجتناب ناپذیر شدن عوارض بالینی قابل توجه جنین در دسترس است . در طول پارگی رحم ، جنین در معرض خطر خونریزی شدید و یا کمبود شدید اکسیژن است . از آنجایی که بیشتر موارد پارگی رحم در حین زایمان و زایمان اتفاق می افتد ، اولین علامت مشکل ممکن است بی نظمی در ضربان قلب جنین باشد که نشان دهنده ناراحتی جنین است. علائم در زن باردار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد یا حساسیت شکمی
• درد حاد بین انقباضات در زایمان
• خونریزی شدید
• قطع انقباضات رحمی یا انقباضات ضعیف، کاهش نیروی انقباضات و یا طولانی شدن مکث بین انقباضات
• عقب نشینی جنین از کانال زایمان
• از دست دادن تون عضلانی اطراف رحم
• توده ای در حفره شکمی که در آن جفت یا بدن جنین از طریق رحم گیر کرده است.
• شوک (ناشی از خونریزی داخلی)
• اما گاهی اوقات، هیچ علامتی در طول پارگی رحم آشکار نمی شود یا از علائم منظم زایمان یا سایر مشکلات مامایی، مانند جدا شدن جفت (جدایی زودرس جفت از دیواره رحم) قابل تشخیص نیست.
• خونریزی واژن
• فشار خون بالا
• پارگی رحم یک اورژانس مامایی است. احیا و انتقال خون ممکن است لازم باشد. سزارین اورژانسی برای خارج کردن نوزاد، توقف هرگونه خونریزی و ترمیم یا برداشتن رحم (هیسترکتومی) ضروری است.

پارگی رحم بعد از سزارین

احتمال وقوع پارگی رحم در صورت وجود یک زخم یا شکاف در رحم بالاتر می‌رود. زخم در رحم می‌تواند ناشی از عمل سزارین در زایمان پیشین و یا برخی از انواع جراحی‌های شکمی باشد. فشارهای فیزیکی بارداری، رشد جنین و انقباضات می‌توانند منجر به پارگی محل زخم گردند. این به آن علت است که بافت محل زخم به اندازه بافت طبیعی نرم و انعطاف پذیر نمیباشد است.

یک برنامه ریزی باید برای زایمان ایجاد گردد و محلی که یک مادر باردار در زایمان قبلی تحت جراحی سزارین (و یا هر گونه عواملی که می‌تواند ریسک پارگی رحم را افزایش دهند) قرار گرفته مورد بحث و مشورت قرار گیرد. این بخشی از برنامه مراقبت از مادر در حین بارداری را تشکیل می‌دهد. برنامه ‌ریزی باید مشورت درمورد شامل روش زایمان هم باشد. یک مشاور در جریان امور قرار می‌گیرد و با مادر درباره برنامه و برخی موارد در حین بارداری مشورت خواهد کرد و با نزدیک شدن به زمان زایمان برنامه مرور و بررسی خواهد شد. مادر باردار باید در جریان تمام اطلاعات و برنامه ریزی قرار بگیرد تا بتواند انتخاب آگاهانه‌ای داشته باشد.

مادرانی که در بارداری قبلی جراحی سزارین داشته‌اند می‌توانند در صورت تمایل برای زایمان طبیعی اقدام نمایند. با این حال، اگر در طول زایمان مشکلاتی بروز کند، ممکن است انجام جراحی سزارین ضروری باشد. مادرانی که بعد از جراحی سزارین تمایل به زایمان طبیعی دارند، باید در طول زایمان به طور دقیق تحت نظارت قرار بگیرند.

اگر در حین زایمان طبیعی علائمی دال بر پارگی رحم مشاهده شود، معمولاً زایمان متوقف شده و عمل سزارین اورژانسی انجام میگردد. مادران مبتلا به پارگی رحم قبلی یا زخم کلاسیک به طور خاص در معرض خطر پارگی رحم میباشند. پزشک یا ماما باید یک عمل سزارین را به این دسته از مادران باردار پیشنهاد نماید و بر علیه زایمان طبیعی توصیه کند. این به دلیل افزایش خطر پارگی رحم میباشد.