افتادگی یا پرولاپس لگن عارضه ناراحت کنندهای برای بانوانی محسوب میشود که به تازگی مادر شدهاند ، با این حال افتادگی لگن در زنان مشکل نادری نیست، به ویژه اگر بیمار چند زایمان را پشت سر گذاشته باشد .
بسیاری از بانوان به دلیل خجالت کشیدن از مطرح کردن این مشکل با پزشک برای درمان اقدام نمیکنند ، اما بهتر است بدانید که مجبور نیستید این ناراحتی را تا پایان عمر تحمل کنید و خوشبختانه افتادگی لگن عارضهای برگشتپذیر است . پزشک متخصص پس از ارزیابی اولیه از تکنیکهای مختلفی استفاده میکنند تا بهبودی سریع و ایمن را برای بیماران به ارمغان بیاورند.
شیوه تعیین کردن عضلههای کف لگن و نحوه منقبض کردن آنها را به بیماران آموزش میدهند تا به این ترتیب عضلهها قویتر شوند و بتوانند اندامهای لگن را در طول فعالیتهای روزمره نگه دارند.
خوشبختانه با اینکه درجاتی از افتادگی لگن بین ۴۱ تا ۵۰ در صد از زنان وجود دارد، فقط ۳ درصد از آنها علائم را دارند و بسیاری از این زنان نیازی به درمان ندارند. اما به یاد داشته باشید که پرولایس اندام های لگنی قابل درمان است و جای هیچگونه نگرانی وجود نخواهد داشت. آسیب دیدگی یا ضعف در ماهیچههای کف لگن، باعث “افتادن” اندام های لگنی در واژن میشود به عبارت دیگر، افتادگی لگن، فتق اندام های لگن، (به خصوص افتادگی مثانه و رحم) از طریق دهانه واژن است. اما، انواع مختلفی از فتق واژن وجود دارد:
علائم افتادگی لگن اغلب به تدریج ظاهر می شوند و در ابتدا تشخیص داده نخواهند شد. افتادگی عمدتا توسط پزشک متخصص زنان و در معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود. خانم های مبتلا می توانند با علائم زیر روبرو شوند :
متخصص زنان و زایمان زمانی تصمیم به انجام جراحی لگن برای بیمار می گیرد که تشخیص دهد شدت علائم پرولپس زیاد است . از دیگر عوامل تاثیرگذار بر تصمیم به جراحی پرولپس عبارتند از: