فیبروم رحم در زنان در سنین باروری بسیار شایع است . برای برخی، آنها کاملاً بدون علامت هستند. علاوه بر این فیبروم ها می توانند رشد کنند وعلائمی از جمله خونریزی غیرطبیعی رحم، مشکلات باروری و یا درد را ایجاد نمایند.
بعضی از مبتلایان به فیبروم رحم علامتی ندارند و بعضی دیگر علایم شدید از بیماری را نشان میدهند. علایم فیبروم عبارتند از :
۱- دردهای قاعدگی شدید و طولانی مدت
۲- خونریزی های غیرطبیعی
۳- احساس فشار در ناحیه لگن
۴- بزرگ شدن شکم
۵- درد در رابطه جنسی
تغذیه و رژیم غذایی، عاملی بسیار مهم در ایجاد فیبروم رحمی است. مواد غذایی التهاب آور میتوانند به رشد فیبروم کمک کنند. خوردن بیش از حد گوشت قرمز، خوردن بیش از حد غذاهای شیرین و خوردن بیش از حد کربوهیدرات تصفیه شده مانند ماکارونی و آرد، نوشابه و دیگر نوشیدنیهای شیرین، شربت ذرت، غلات بسته بندی، محصولات پخته شده مانند کیک، شیرینی و دونات، چیپس سیب زمینی و کراکر، گوشتهای فرآوری شده مانند سوسیس و کالباس خطر ابتلا به این بیماری را افزایش میدهند.
در صورتی که فیبروم یا میوم رحمی که به طور اتفاقی در سونوگرافیهای یک خانم کشف شده، مشکلی برای او ایجاد نکند و علامتی نداشته باشد، درمانی خاصی برای فیبروم اتخاذ نمی شود، اما گاهی ممکن است این فیبروم ها بزرگ شوند یا در محلهایی از رحم قرار گیرند که از رشد جنین در دوران بارداری جلوگیری کنند یا خونریزی ایجاد کنند. در این هنگام درمان فیبروم رحم ضرورت پیدا می کند.
به طور کلی فیبروم ها هیچ درمان دارویی ندارند اما گاهی ممکن است متخصص زنان به خانمهایی که در سنین بالاتر هستند، آمپول های یک ماهه یا سه ماهه از سوی تجویز کند تا از رشد فیبروم جلوگیری کرده و فیبروم را کوچکتر کند.
مصرف قرص های ضدبارداری تاثیری بر روی فیبروم ندارندد اما از آنجاییکه منشا تشکیل فیبروم ها هورمونی است ممکن است مصرف این قرص ها برخی از فیبروم ها را بزرگتر کند.
تا فیبروم از بدن خارج نشود، به پاتولوژی فرستاده و بررسی نشود مشخص نمی شود چه نوع هورمونی موجب تشکیل فیبروم شده است.